Në prag të zgjedhjeve të parakohshme të 28 dhjetorit, skena politike në vend po karakterizohet nga një kontrast i thellë mes ambicies së subjekteve politike dhe potencialit të tyre real elektoral
. Gara që po zhvillohet, megjithëse intensive, po e humbet gradualisht dimensionin e saj përmbajtësor, duke u zhvendosur drejt një garimi të pamatur për pushtet.
Partitë politike po shfaqin pretendime të mëdha për qeverisje, shpesh të padokumentuara nga mbështetja faktike e elektoratit. Në këtë klimë, retorika e fortë, premtimet e parealizueshme dhe akuzat e ndërsjella po përdoren si mjete për të krijuar perceptim force, edhe aty ku mungon fuqia reale politike.
Ky fenomen po dëshmon se hendeku mes asaj që partitë synojnë dhe asaj që qytetarët janë të gatshëm t’u japin po thellohet. Fushata e këtij viti duhet të jetë një paralajmërim serioz për politikën kosovare: kur synimet për pushtet bëhen më të mëdha se vetë pesha elektorale, mbizotëron iluzioni, jo realiteti. Dhe çdo iluzion politik përkthehet në mungesë stabiliteti dhe mungesë përgjegjësie.
Në fund, vota e qytetarëve është mekanizmi i vetëm që vendos kufirin mes ambicies së tepruar dhe fuqisë reale. Politika që nuk e njeh këtë limit, rrezikon të humbasë jo vetëm besimin publik, por edhe legjitimitetin për të kërkuar drejtimin e vendit.