Ah kohë e artë, kur ne shkruanim letra…
Ajo e bukura e dlirta kohë e dashurisë …..
Herë premtime e herë, ishin genjeshtra …
Atje poshtë, pemës me lule tē qershisë
Fjalë zemre dritës hënës së praruar
E puthje pa fund dërgonim në cdo letēr…
Ne dy adoleshent cmendurisht dashuruar
Sikur t’jetonim diku, në një planet tjetër….
Ah kohë e artë kur ne shkruanim letra
Qê dritareve ato shpesh i kishim lēnë
Dhe flinin në to të bukurat tonat ēndrra
Mbuluar yjesh dhe nga e bukura hēnë
Por vitet shkonin , koha lumē nxitoi
E unē mallë ndjeva, për kohēn e shkuar …
Pēr pemēn e qershis, qē era lulet i rrëzoi
E për letrat plot kujtime ,nga ne shkruar…
Koha ndryshoi dhe jeta shumë ndryshoi
Tē largëta netët ,kur duheshim unēe ti ….
Koha kur zemra pēr zemrën bukur shkroi
Ku mbetën puthjet, dhēnē nën atė qershi ?