Edhe njëherë bëje provë të më injorosh,
Do ta çjerr maskën që ke mos dish ku të shkosh.
S’më ke njohur aspak shpirt kur dal nga vetvetja,
Ndaj kujdes kur flet me mua, s’jam si ajo tjetra.
Që do veç paret e tua, qejfin edhe luksin.
Mësoje një të vërtetë, thjesht për këtë të lusin.
Se për ndjenja dhe për mendje asgjë s’të afron.
Por s’e ti nuk e njeh veten, kot vlera i shton.
Sa i mjerë më dukesh zemër, tani që të njoha,
Nuk më dhimbset dashuria, aq sa më dhemb koha.
Që e fala krejt pa kushte në njerëz pa vlerë,
Po s’mësove nga gabimet, s’vë mend tjetër herë.
Kështu i dashur leri fjalët dhe sjelljen absurde,
Dhe pranoje ti mungesën se tashmë më humbe.
Realiteti i zbuloi të gjitha të fshehtat,
Të zhveshi virtytet, të nxori të metat.