Kur heshtja mbi mendimin tim bie,
Dhe nata ngadalë shtrin velin e saj t’zi,
Ti vjen pa trokitur, m’prek lehtë si hije,
Në thellësinë e shpirtit që vetëm ti e di.
Mbyll sytë dhe gjithçka tretet ngadalë,
Por zëri yt s’ka nevojë për dritë,
E ndjej si frymë në hapësirën paanë,
Si një kujtim që kurrë nga unë s’do t’ikë.