Erdha në këtë tokë
Ndoshta nga një tjetër jetë,
Që të shkoj përtej dritës sime,
Të pres mes heshtjesh kaluar,
Me durimin që të degjoj edhe më shumë
Me fuqinë e shpirtit të ringrihem rishtaz,
E rishtaz,
Çdo herë pas çdo uragani,
Që dashurinë ta përjetoj më thellë
Aty ku veten ta rinjoh mē mirë,
Në të gjithë të pamundurën time
Të ndërlidhem shpirtërisht me të tjerë
Që fuqia e fjalës të ketë më vlerë,
Që në dijen time
Të kemë një strehē ku të paqtohem ,
Por jo t’më mangësojë një pērqafim,
Kushtëzuar vetes brënda emocionesh
Që sfumohen lehtë
Që ndjesitë të m’i dëgjojē dikush,
Dhe tē jem e lirë
Që njerëzve t’ua fal çiltërsisht sytë.