Natyra âsht art misterioz
pambarueshëm e ndryshon vetën, tue ngjallë adhurim.
Estetikë e frikë!
tue soditë rrafshin e nji kodre metafizike që lundron
pa u zhytë në ujë
erdha në përfundimin logjik
se dritën e ka gdhend uji
tue u nxjerr thelbin shkambijvet
për me dalë nga terri absolut
dhe i paanë sa me kriju
kit sipërfaqe reflektuese
ose tue u fërku grimcat e territ
për miliarda vjetë
në kujtesën e ujit ka shkrepun
nji shkëndijë!?
Isha ai greku antik që leu dorën
më absidian të lëmuet e krijoi pasqyrë
apo personazhi i Marquez
që mas tre ditëve u tha
atyne t’sh’pisë se e kish gëlltitë balena
dhe e kish vjellë në breg
terri bjente mbi liqe
tek tjerrsha mendimet nga syprina e ujit doli nji peshk i madh hata
përpiu pamjet dhe fjalët gazmore
të peshkatarëve
Shikova në retrovizor të veturës
nuk isha askund!