Për atë këmbë të bardhë,
Sikur bora në Moravë,
Që më hyn në derë ngadalë,
Sikur peshku nëpër valë.
Për atë të butë dorë,
Që më prek mua të gjorë,
E më tret në mijëra zjarre,
E më ngre nga mijëra varre.
Për atë buzë të skuqur,
Që s’kam ndenjur dot pa puthur,
Do t’dergjesha përpara saj,
Si një murg I zënë në faj.
Për sytë e saj, oh ata sy,
I nxjerr të mitë që të dy,
Dhe brenda tyre le të flë,
E në ka zot, mos t’më zgjojë më!