‘i copë hane dritue meftyrë fmije
kikat spërkatun me pluhun kozmik
sytë e ajun prej pagjumit t’nat’s
e pafajshme siç asht
me gishtin tregues në gojë
del tinëz prej kuvlisë t’qjelles
lodron e shtrihet e qeshun
mbi detin tem
me mall zhigue
paq buza i pëlcet
tamël e gaca
e bukur deri në mkat
mkatorja
e hajt tani
qysh mos m’e dashtë
njat’ shejtankë.